چگونه ممکن است صدای شاتر دوربین ۳۵ میلیمتری بین جمعیت و معترضان توجه مردم را به خود جلب کند؟ گویی عکاس با استفاده از دوربینش به عنوان یک اسباببازی به زبانی مثل “یک، دو، سه، چیز” میگوید و برخی از مردم از آن فضا بیرون میآیند و به دوربین خیره میشوند. من میخواهم مانند یک کارآگاه در میان انقالبیون ایران در سالهای ،۱۹۷۹-۱۹۷۸ به دنبال مظنونان خود بگردم. انقالب ایران مهمترین رویداد منطقه خاورمیانه در ۵۰ سال گذشته بوده و تأثیرات فراوانی بر منطقه داشته است. اینه افرادی است که در یک لحظه حیاتی از تاریخ، از میان جمعیت نگاهی به دوربین میاندازند و به لنز دوربین خیره پروژه دربارمیشوند، عکاس کسی است که در کنترل تصویری که گرفته میشود، نقش دارد. عکاس با انتخاب میزانسن، موقعیت خود را تعیین عادت میکند. واکنش مردم به عکاس، بستگی به این موقعیت و نگرش دارد. در این تصاویر، رابطه برعکس شده است، زیرا عکاس تحت تأثیر جمعیت قرار گرفته و چشمان به سمت دوربین برگردانده شدهاند. گویی فاعل و مفعول جایگزین شدهاند. این رابطه برعکس بسیار جالب است و به جای اینکه دوربین به مردم بچرخد، مردم با نگاه خود تصویر را ضبط میکنند. عکاسی از طریق لوپ بزرگنمایی الگویی از استخراج عکسهای انقالب و به زمان حاضر آوردن آنها است. لوپ بزرگنمایی بهعنوان پلی عمل کرد که مرا به انقالبیون متصل کرد. به نظر میرسد نگاه آنها سالها منتظر چشمان من بودهاند تا از طریق چندین لنز و چشم به آنها متصل .شوند. آنها میخواستند توسط دوربین در تاریخ ثبت شوند و من سعی میکردم آرزوی آنها برای ابداعیت را نشان دهم
